Neyse en değerlimiz, neye bağlanmışsak en derinden , O' dur yokluğunda içimizi eriten. Alışkanlığa dönüşen belki de... Kötü değildir alışkanlık. Hayatımıza kabul edişimizi göstermenin bir başka yoludur alışkanlık. Sevgiyi öldürmez. Gerçekten sevene, güç katar. Aynı hasret gibi... Ne kadar çok sevdiysen kıymetlini, uzağına düşen her adımda daha da büyür sevgin. büyür büyür...
Bazısına geçmiş çocukluğudur özlem. Sokakları özlemiştir, misketlerini kaybettiği...
Yaşayamadığı çocukluktur belki de, camın arkasına gizlenmiş silüetidir özlenen... İzlemek bile güzel gelir, dönemeyeceğini anladığında.
Bazısına annedir, babadır, kardeştir özlenen... Uykusuz gecelerin şiiridir her hıçkırık. Bölünen her uyku belki de bir gün yaşayacağın duyguların ezberidir. Belki geleceği özlemektir.
Kimine kedidir, belki kuş, belki de minnacık akvaryumundan sana kocaman bir hayat bahşeden minik bir kaplumbağa... Hani sevdikçe, seyrettikçe hayatı anladıgın daha cok sevdiğin...
Okul yıllarıdır belki sana göre.... Özlemek bir okul kantinin de, paylaşılan simittir. Sınıfta adının tarihe yok gecmesine rağmen, hatıralarda güzel bir okul kırma günüdür özlemek.. Delidir özlemek, doludur... dolu doludur...
Çoğu zaman, sevgilidir özlenen. Yeni bir ülkenin keşfi kadar maceraperest, bir yudum sıcak çay kadar sıradan ... Sevmeyi özler bazıları... Çok sevmişlerdir.. Çok beklemişlerdir... Ama geridedir ve alışmıştır artık özleyen.. Özleyen özler, teninde kavrulacağı bir mevsimi özler sevgili...
Bana göre Yağmur'dur özlenen... Bir camın arkasından izleyebilecek kadar yakın olup, ıslanacak kadar dokunamadığım... Güneşin ardından rengarenk bir özleyiştir, bir Gökkuşağı gibidir işte Özlenen... Güneşe düşman olmaktır... Benim özlemim cam kenarında seyahat etmek gibi ... Bulutları bir mektup saymak gibi... Bilirim ki, bulutların ardından Yağmur gelecek... Bilirim ki sucuk gibi olamasamda, dans edişini, camdan toprağa süzülüp, hayat verişini bir ağaca izleyeceğimi bilirim... Ve kokunu, yaprak veren ve hiç sararmayan Defne yapragından çekerim içime... Yağmurlar hiç solmasın hiç durmasın... Tıpkı ölümsüz aşk gibi, tıpkı Defne ağacı gibi...
Benim özlemim Yağmur'a... Altında ıslanıp tüm sokaklarda başıboş yürüyeceğim günü beklediğim Yağmurlarda...
Her ne ise özlenen, Sevildiği içindir.... Bir zamanlar sevilecek kadar yaşanılandır özlemek... İyi ki Özlüyoruz....
